Bea en haar levenslessen

Aanvankelijk wisten wij niet wat MS precies was en waaraan we ons moesten verwachten. Gelukkig kregen we veel steun van onze huisarts, die ons op een heldere en verstaanbare manier inleidde in de wereld van MS. Het werd me snel duidelijk dat de ziekte niet alleen mijn leven maar dat van mijn hele gezin zou beïnvloeden. Onze kinderen hebben we niet onmiddellijk op de hoogte gebracht. Maar na een tijdje kon ik mijn ziekte niet meer wegsteken: ik baatte een feestzaal uit in het weekend en ik moest stoppen met dat weekendwerk. Ik stapte minder goed en kon mijn werk in de feestzaal eigenlijk niet meer aan. Een moeilijke beslissing, die toch genomen moest worden.

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik ongeneeslijk ziek ben. De moed laten zakken wou ik helemaal niet. En dus zochten we naar oplossingen: een wandeling en zelfs shopping met mijn dochter gebeurt voortaan met een rolwagen. We doen beroep op gezinshulp en verbouwden ons huis. We installeerden een aangepaste slaap- en badkamer op het gelijkvloers met inloopdouche en handgrepen. Zo kon ik tenminste mijzelf verzorgen.

Maar de laatste jaren gaat het eerder bergaf: ik maakte een ernstige val mee, lijd aan krachtsvermindering in armen en benen, heb last van evenwichtsstoornissen en veel blaas- en darmproblemen. Twee jaar geleden kreeg ik een nieuwe opstoot. Onze kinderen beseffen meer dan ooit het belang van een goede gezondheid in het leven, net als steun en hulp aan diegenen die een gezond leven niet meekrijgen. Ik ben blij dat ik die les heb kunnen meegeven aan mijn kinderen.