Ik was pas 18 jaar toen ik te horen kreeg dat ik aan MS lijd. Mijn ziekte is erg stabiel, maar toch word ik dagelijks geconfronteerd met de beperkingen die MS met zich meebrengt.
Ik werk als zelfstandig kinesitherapeut in een praktijk. Toegegeven, de overstap van het goed georganiseerde studentenleven naar het onregelmatige werkritme van een zelfstandige leidde tot veel spanning en heel wat vragen:
Op mijn eerste sollicitatiegesprek stak ik niet onder stoelen of banken dat ik een persoon met MS ben. Een beslissing die ik eigenlijk iedereen zou aanraden, hoewel ik erg bang was hierdoor al mijn kansen op het halen van de job te verliezen. Niets was minder waar: er werd met veel begrip gereageerd en meteen gezocht naar oplossingen om mij flexibele werkuren te geven. Ik kreeg de job!
Maar naarmate de maanden vorderden, realiseerde ik mij dat ik het hoge werkritme van een kinesist eigenlijk niet aankon. Door de vermoeidheid verloor ik het plezier in mijn job en resteerde mij geen tijd noch energie voor ontspanning en sport na mijn werkuren.
Vijf maanden later besloot ik dat het tijd was voor verandering en ging ik voor enkele maanden parttime aan de slag in een ziekenhuis. Ik kwam tot rust, kreeg opnieuw zelfvertrouwen en zelfs energie om te sporten. Op dit ogenblik werk ik als zelfstandig kinesist in een praktijk in Zulte, waar ik alle vrijheid krijg om mijn patiënten zelf in te plannen.
Ik tracht positief met MS te leven en er zoveel mogelijk voordelen uit te halen. MS helpt mij beter in te leven in de leefwereld van patiënten met andere, chronische aandoeningen.
