Yana: “Sinds mijn MS-diagnose lukte het niet meer om mijn blaas volledig leeg te maken en druppelde ik constant. Als twintiger was dat absoluut niet fijn om mee te maken. In het begin negeerde ik die blaasklachten gewoon, en nam ik mijn toevlucht tot grote incontinentieverbanden. Ik hield al mijn problemen voor mezelf.”
In totaal liep Yana zo meer dan een jaar rond met haar blaasklachten. Haar eerste focus na de diagnose was om weer goed te leren lopen, te spreken en haar hand te gebruiken. Yana: “Ik was met zoveel andere, belangrijke dingen bezig dat ik dacht: ‘och ja, die blaas’. Maar het probleem werd steeds groter. Ik kon niet goed meer plassen en dan duwde ik maar op mijn buik. De plasdrang kwam pas als het te laat was en mijn blaas liep over. Uiteindelijk ben ik zelf naar de uroloog gestapt. Zijn boodschap was duidelijk: ik moest leren sonderen.”