Vanessa: “Het kleinste kamertje domineerde jarenlang mijn leven. Ik had regelmatig last van blaasontstekingen en een gevoelige blaas. Zelfs een vergadering van een uur kon ik niet uitzitten zonder naar het toilet te gaan. In 2020 op reis in Italië bleek dat ik mijn stoelgang ook niet meer kon ophouden. Ik moest zelfs een keer mijn behoefte doen in de berm aan het station van Venetië. De mensen die op de trein zaten, konden mij in de struiken zien zitten. Dat incident was een grote shock voor mij, nog veel erger dan mijn blaasproblemen. Na die reis ben ik direct naar een gastro-enteroloog of darmspecialist gegaan. Zij opperde dat ik in aanmerking kon komen voor een neurostimulator. Ondanks wat tegenkanting van mijn neuroloog heb ik na grondig overleg toch zo’n neurostimulator ingeplant gekregen. Veel neurologen zijn ertegen omdat ze geen valse hoop willen geven: je moet namelijk een perfecte zenuwgeleiding hebben in die zone.”
Vanessa pakte al haar problemen aan met een neurostimulator
Vanessa (46) had al vele jaren last van een overactieve blaas. Maar toen ze op vakantie ook haar stoelgang niet meer kon ophouden, was het genoeg geweest. Ze ondernam actie om zowel haar blaas- als darmprobleem grondig aan te pakken.
Venetië
80 programma’s
Samen met de neuroloog en uroloog was het eerst nog wat zoeken naar de juiste instellingen – er staan zo’n 80 programma’s op de neurostimulator. “Maar intussen hebben ze een programma gevonden dat perfect werkt voor zowel mijn blaas- als darmproblemen,” vertelt Vanessa. “Mijn focus lag eerst op de stoelgang, maar ik heb er ook een programma laten opzetten door mijn urologe.” Vanessa heeft de neurostimulator intussen al aan veel mensen aangeraden. “Het is een wereld van verschil voor mij. Ik blijf nog altijd uitkijken naar het dichtstbijzijnde toilet, maar zonder er nog obsessief mee bezig te zijn.”
Naaldhakken
Een neurostimulator is erg duur, je komt er niet zomaar voor in aanmerking. Vanessa’s grootste motivator om het toestel te kunnen krijgen? “Ik wilde zo graag blijven reizen”, zegt ze. “De passie van mijn man en mij is reizen, het liefst naar verre landen. Onlangs zijn we naar Sri Lanka geweest en nu staan de VS op het programma. MS of niet, ik zal altijd het maximum uit het leven blijven halen. Ik loop na veertien jaar MS nog altijd op naaldhakken die hoger zijn dan wat de meeste mensen aankunnen. Je ziet me nog altijd op concerten, ik stop niet met leven. En als ik ooit in de rolstoel beland, zal het op naaldhakken zijn. We passen ons wel weer aan als het zover komt.”
Wat zegt de neuroloog over het parcours van Vanessa?
Je leest het hier.