“Blaasproblemen gaan over veel meer dan louter het fysieke aspect. Het grootste leed speelt zich niet af in de blaas, maar in het hoofd. Als je je belemmerd voelt door je blaas, als je jezelf gaat isoleren, dan lijkt het aangewezen om eens bij de psycholoog langs te gaan. Blaas- en darmproblemen zitten nog al te vaak in de taboesfeer. Juist daardoor kan het voor sommige mensen bevrijdend zijn om ze te bespreken met iemand die wat verderaf staat – dus niet met hun partner of familie.
Mentale zorg: Hoe minder controle je wil, hoe beter het zal gaan
Blaasproblemen kunnen je leven helemaal op z’n kop zetten. Voor de buitenwereld zijn ze onzichtbaar, maar je kunt er zwaar van afzien. Daarom is mentale zorg zo belangrijk.
Stijn Clysters, psycholoog in groepspraktijk Kurago Hasselt
Taboe
Eerste vraag
De eerste vraag die de psycholoog meestal krijgt in de therapie? ‘Hoe krijg ik meer controle over mijn blaasklachten, en over wat ik voel en denk?’
Dat zijn de klassieke controlemechanismen. Maar je kunt je niet op commando gelukkig voelen. Dat levert juist meer stress op. In de therapie gaan we langzaam afstand nemen van van al die vormen van controle. Stel in de plaats daarvan de vraag: Waar heb ik wel invloed op?
Het grootste probleem is niet je blaasprobleem, wel dat je het wegduwt
Communicatie
Hoe meer je over je blaasklachten durft te spreken, hoe meer de lijdensweg kan afnemen. Maar dat is een proces van vallen en opstaan. Vaak weten mensen zelf niet wat ze allemaal voelen en denken, er is zoveel chaos in hun hoofd en lichaam. Bij een psycholoog leer je eerst connecteren met jezelf. Dit verloopt in twee stappen:
- Hou dagelijks een eerlijke check-in met jezelf, net zoals je elke dag je tanden poetst. Waar ben ik nu mee bezig, wat loopt er moeilijk voor mij?
- Trek deze lijn door naar je omgeving. Durf te benoemen, te vragen of mensen willen luisteren. We maken het onszelf soms heel moeilijk, door ons in bochten te wringen of maskers op te zetten. Maar je kunt beter de dingen uitspreken dan ze op te kroppen.
Partner
Samengevat klinken de twee stappen zo: doe het zelf, maar niet alleen. We zijn sociale wezens. Zeker in tijden van stress is het belangrijk om de aanwezigheid van andere mensen te voelen. Daarom kan het nuttig zijn om in een latere fase soms wél de partner of een dicht familielid uit te nodigen in de therapie. Mensen vinden het aangenaam dat de omgeving eens kan aansluiten en dat ik dan dingen onder woorden kan brengen en kaderen als psycholoog. Soms komen er zaken naar boven die de partner zelf niet eens wist, over toiletangst bijvoorbeeld.
Normale emoties
Veel personen met MS maken een verwerkingsproces door. De verwerking bij MS vaak in een slingerbeweging, van verlies naar herstel en weer terug. En dat is niet abnormaal.
Er zijn personen met MS die al jaren probleemloos met MS leven en er toch plotseling mee worstelen. Ook dat is normaal. Het wordt niet per se makkelijker met de jaren, omdat MS een progressieve ziekte is. In een nieuwe levensfase ga je ook weer tegen andere zaken aanlopen en MS staat daar nooit los van. Denk aan mensen van wie de kinderen het huis uitgaan en zich opeens de vraag stellen: hoe zal mijn oudere dag eruitzien?” Mentaal in de knoop liggen kan zich trouwens voordoen op elk ziekteniveau, of je nu veel klachten hebt of weinig.
Bij de psycholoog gaat het telkens weer om het normaliseren van die sterke emoties. Dat is juist een teken van gezondheid en zorg.
Benieuwd hoe Céline haar stressniveau naar beneden kreeg?
Je leest het hier.